Калькулятор расчета пеноблоков смотрите на этом ресурсе
Все о каркасном доме можно найти здесь http://stroidom-shop.ru
Как снять комнату в коммунальной квартире смотрите тут comintour.net

 

  НАБОР НА 2019-2020 УЧЕБНЫЙ ГОД                    II европейские игры                                   Вам здесь помогут

                                               

   

 

 Літаратурная спадчына П.М. Ткачова

Круіз па Добасне

Камусьці Волга- родна маці,

Другому бацька- ціхі Дон,

Мне наша Добасна як маці

3 дзяцінства я ў яе ўлюблён.

Такія ёсць на ёй шэдэўры

Словамі іх не перадаць,

Не апісаць іх на паперы,

Ні на халсце намаляваць.

На Магілёўшчыне суседняй

Сярод балот, сярод лясоў

 Есць невялікае сяленне

Завецца Добасна яно.

Тут рэчкі Добасны вытокі,

Названне - тое-ж што ў сяла.

Адсюль пайшла у шлях далёкі,

Яна да самага Дняпра.

Па роднай Добасне чароўнай

Зрабіў калісьці я круіз.

3 яе вытокаў я на чоўні

Паплыў да вусця зверху ўніз.

Якія цудныя карціны

На берагах яе ляжаць:

Тут і пагоркі, і раўніны,

I лес, і ніва, і сенажаць.

А вось цудоўная дуброва.

Каб не парушыць яе сна,

Звярнала Добасна направа,

Яе паўкругам абыйшла

Ніжэй прабіўшысь праз цясніну

Зрабіла шырачэнны плёс,

Як Айвазоўскага карціну

Хтось незнарок сюды прынёс.

Ну, як жа тут не супыніцца,

Схаваўшысь з чоўнем у сітняку

Каб той красою наталіцца

Якой не бачыў на вяку.

Прыціх, навокал азірнуўся,

Унерад глянуў і назад,

I не паняць дзе апынуўся

Нібы папаў у "заасад".

Гусак на плёс выводзіць статак

Раўненне срогае ў страі,

Нібыта флагман у кільва гар

Свае настроіў караблі.

А там дзе качкі сабяруцца,

Там неймаверны гам і шум.

Яны на поплаве пасуцца,

Іх не відно з-за камышу.

Спусціўшысь ціха па цячэнні,

Чаўнок прычаліў к астраўку.

Прыроды цуднае тварэнне

Я зноў убачыў і адчуў.

За астравочкам на пратоцы,

Такі ідзе "кардыбалет",

Як быццам з гэтай вось карціны

Пісаў Чайкоўскі свой балет.

Тут лебядзіная сямейка

Кругамі ходзіць па вадзе.

Важак дугою выгнуў шыю,

Як бы балет на сцэне ідзе.

Бясконца можна любавацца

Такім відовішчам. Але ...

Пара ўжо з якара знімацца

Павольна рухацца далей.

Тым часам сонца ішло к закату,

А рэчка не спыняе бег.

Канчаўся дзень такі багаты

Пара падумаць пра начлег.

Мінуўшы два - тры павароты,

Занесла ў лес мяне рака.

Тут не ракіты і не лозы,

А натуральная тайга.

Вось злева бераг крутаваты.

Ляшчына звісла над вадой.

А справа болын такі пакаты,

3 малой пясочнаю касой.

Вось тут, схаваўшыся пад бераг,

Да дрэва човень прывязаў,

Перадыхнуўшы павячэрваў,

К начлегу рыхтавацца стаў.

Як толькі сонца закацілась,

Жыццё начное пачалось.

Нібы відовішча з’явілась:

На вадапой пакрочыў лось.

Ляжу я ў чоўне і хвалююсь

Каб незнарок не кашлянуць,

Сахатым волатам любуюсь

I ледзь дышу, каб не спугнуць.

Усё абыйшлося, дзякуй Богу!

 Напіўшысь, выйшаў ён з ракі,

I у гушчар сваёй дарогай

Між дрэў мільгнуў. I быў такі.

Яшчэ не ўлеглась хваляванне

У змроку ўжо прывід другі:

Сямейкай ладнаю з палянкі

Прыбеглі к берагу дзікі.

Яны тут доўга не барылісь,

У прыродзе ёсць закон такі:

Святой вадзіцай прычасціўся

I месца ўступі другім.

I раптам , ці то мне здаецца,

Ці то мяне падводзіць зрок,

3 кустоў да берага крадзецца

 Галоўны злыдзень лесу - воўк.

Якім ні быў бы рабінзонам,

Але каб трохі страх суняць,

Прыйшлось прад гэтаю "персонай"

Бінокль на стрэльбу памяняць.

Каго я толькі не пабачыў

За ноч, ш го тут правёў без сна,

Без пераболышання зазначу

Яна ў жыцці маім адна.

I зноў рачулка запятляла

Сярод лясоў, сярод балот,

Ўніз да наступнага прывала

За паваротам паварот.

Вось паказалась на пагорку

Сяло пад назваю Дварэц.

Пан Буглак тут у сваю пору

Пабудаваў сабе дварэц.

А там і Побалава побач,

Тут мусім крыху пачакаць,

Бо пра мястэчка гэта трэба

Мне колькі добрых слоў сказаць.

Была калісь тут воўначоска,

I млын стаяў тут вадзяны.

Зімой і летам ту г з'язжалісь

Павозкі з зернем і руном.

Нястомна рэчка працавала

I для пацехі ту г быў час,

У дзень святых Пятра і Паўла

Штогод тут ладзілі кірмаш.

Сюды з'язджалісь з трох раёнаў

Пакупнікі і гандляры,

Кірмаш такі быў ажыўлённы,

Гудзеў да позняе пары.

Дзяцей тут гушкалі арэлі,

Яны ўзляталі да нябёс.

А там чарга на каруселі

I шмат яшчэ якіх дзівос.

I карчмары тут не зявалі,

Бо што за свята без віна.

Настрой народу паднімалі

Яны ад ранку да пазна.

Усім вяселля тут ханала –

Канцэрт- куды не паглядзіш.

Адзін чачотку выбівае,

Другому ўжо "шумеў камыш".

А ад галоўнага базара,

Заглянем у жывёльны рад,

Хто прадае тут, хто купляе

Кароў, авечак, нарасят.

Мычыць, іржэ, вішчыць і бляе,

Гагоча гэты яралаш,

Карціна гучная такая –

Дык ён на тое ж і кірмаш.

Каня купіць - няма пытання,

Звярніся толькі к цыгану.

Кашом у зубы ён загляне

I скажа ўзрост яго й цану.

Гуляў народ і весяліўся

I кожны быў ту г свя гу рад,

Ды летні дзень к начы хіліўся

мне ў далейшы шлях нара.

А вось і ён, Чырвоны Бераг,

Радзіма мілая мая.

Тут я выходжу ўжо на бераг,

Аб ім наспупны мой расказ.

 

Моя родная сторона

Кому-то дорог Крымский берег

Тот, что за тридевять земель.

А мне - деревня Красный Берег,

Моя купель н колыбель.

На милой Жлобинщине нашей

Есть заповедный уголок

Во всей округе нету краше

Того, чтоб с ним сравниться мог

 Здесь мой отец и дед и прадед

И мать, и бабушки жили

И для меня, скажу по-правде,

На свете нет родней земли.

Природа шедро потрудилась,

Чтобы создать такой уют,

Чтоб тут деревня появилась,

Народ нашел себе приют.

Тут есть и лес, и луг, и поле.

Болото, плавни в ситняках,

И несравненное приволье –

Родная Добосна - река.

Что может краше быть на свете

Рассветов летних над рекой,

Когда день новый на планете

Ласкает взор своей красой.

Букет из лилий н кувшинок,

Как бы плывет по глади вод,

По берегам, как на картине,

Камыш и аир и рогоз.

Видать, недаром пан Готовский,

Достопочтенный генерал,

Для парка с замком родового

Местечко здесь облюбовал.

И замок в стиле ренессанса

Тут зодчий Шредер изваял

И ключ от рук своих творенья

Он генералу передал.

По красоте и по дизайну

Ни с чем нельзя его сравнить

И больше века то созданье

Над тихой Добосной стоит.

Именьем всем и этим замком

Не долго правил генерал,

В день свадьбы дочери Марии,

Он ей в приданное отдал.

Его любимый зять Паклевский

С тех пор хозяином здесь стал,

Пока в семнадцатом мятежном

Он за границу не сбежал.

И жизнь текла тут, как обычно

 У знати, как у всех господ.

Паны жили роскошно, пышно,

А спину гнул простой народ.

Всем управляющий тут правил,

А вел хозяйство эконом,

А у него был зоотехник,

Ветврач, садовник, агроном.

 Была у пана винокурня

На радость здешних мужиков.

Ее отходами кормили

Стада породистых быков.

Была просторная конюшня.

Держали разных лошадей:

И для работы очень нужных

И так, для всяких там затей.

На выезд были иноходцы,

А для работы - битюги,

А для забавы и охоты,

Были донские рысаки.

Были две конных молотилки,

Косилки, жатки, триера,

Овины в гумнах, льносушилки

И все, что нужно для зерна.

А замок сам - шедевр культуры,

Один на сотню верст окрест,

Как "Памятник архитектуры"

В державный занесен реестр.

Нет, не с моим образованьем

Его красу всю описать.

Мое одно вам пожеланье:

 Самим все это увидать.

Взглянуть на все его фасады,

Вокруг творенье обойти.

Минуя дивные ограды,

Спокойно внутрь его войти.

На потолки взглянуть, на стены,

На окна, двери и полы.

И убедитесь, несомненно,

Что вы не зря сюда пришли.

А в залах можно заблудиться,

Названий их не перечесть.

Для всяких нужд, как говорится,

Тут, в апортаментах, все есть.

Есть зал банкетный и каминный,

Даривший щедрое тепло.

Зал панорамный и гостинный,

Вокруг просторно и светло.

Какие люстры, канделябры,

Подсвечники, подвески, бра.

И все отлито из металла:

Латуни, бронзы, серебра.

А зоной отдыха вельможи

Стал парк чудесный над рекой.

От глаз народа огражденный

Стеной кирпичной с трех сторон.

Тут кладезь красочных сюжетов

И милых сердцу панорам,

И пейзажистам, и поэтам,

И кино-фото мастерам.

Своей роскошною структурой,

Омытый Добосной рекой,

Он званье "Памятник культуры"

 Завоевал своей красой.

Октябрь семнадцатого года

Пронесся вихрем над страной,

Власть была отдана народу,

Был утвержден советский строй.

И замок наш Краснобережский

Свой статус тоже поменял.

Был храмом он архитектуры,

Теперь он храм науки стал.

Хранит их память Красный Берег,

Хранит и Добосна река

С тех пор тут техникум аграрный

Десятки лет существовал.

И многим тысячам студентов

Он альма-матерью здесь стал.

И, наконец, настало время,

Того дня храм наш долго ждал,

И новым корпусам учебным

Он эстафету передал.

Готовят здесь специалистов

Аграрным комплексам страны.

Выпускники его, как воздух,

В любом селе теперь нужны.

Поклон наш низкий педагогам,

И лаборантам, мастерам

За труд ваш честный, благородный

Мы вам признательны всегда.

Здоровья, счастья вам большого

Успехов в праведном труде.

Вы отправляете в дорогу,

Того, кто верен стал земле.

Храните бережно, любите

Свой колледж, как науки храм.

И щедро навыки дарите

Коллегам и выпускникам.

Тут все условия для жизни,

Учебы, спорта и труда.

Спасибо дорогой Отчизне.

И счастья всем вам на века.

 

 

Виртуальный тур по территории колледжа

Виртуальный музей "Подвиг"

Символика и гимн колледжа (ссылка)